Mijn herinnering

Herinnering van Jan de Groot

Een van de leukste uitwisselingen stond in het teken van trouwen. Een van trouwen. Als organisatie vertegenwoordigde wij de schoonmoeders. Er moest touwgetrokken worden tussen de groepen en de schoonmoeders. Wij op schoen, de rest op sokken. Als we gingen verliezen begonnen we met onze handtassen te meppen.

Een van de leukste spellen die we georganiseerd hebben was het sinterkerstspel. De kerstman moest in delen overgebracht worden vanaf de fam verstraten aan de hoge randweg naar café het Witte Paard. De tikkers gingen door het dorp. Als je getikt was kon je opnieuw beginnen.

Geen foto's van maar wel fanatieke deelnemers.

Succes met de voorbereiding

Groeten,

Jan

Herinnering van Erna van Rooij – Bos

Een herinnering die ik wil delen gaat over het feit dat ik via de KPJ de kans kreeg om wat van de wereld te zien en andere culturen te leren kennen.

Het begon ooit boven in het zaaltje van de Schakel waar Ans Ursem kwam vertellen over een project in Guinee Bissau dat werd gesteund door de KPJ. Om daar meer bekendheid aan te geven, wilden ze iets maken en in Volkel was daar wel belangstelling voor.

We maakten een toneelstuk over het verschil tussen leven in Nederland en in Guinee Bissau. We waren Marjo Bos, Rini Verwegen, Mariejet Ebbers. Francy Ebbers, Marie-Jet Verstraten, Doreth Nooijen en ik. We zijn in veel afdelingen van de KPJ geweest om te spelen, maar het mooiste was het om het te mogen spelen voor een aantal Senegalese jongeren. Door dit directe contact ontstond het idee van een uitwisseling met de Senegalese plattelandsjongeren.

Na veel voorbereiding gingen we dan met een groep. Het begon al op het vliegveld van Zaveltem. We werden aangesproken door een paar donkere mannen in trainingspak en op slippers. Zij wilden onze paspoorten zien. Dit bleken een paar mannen van de Senegalese ambassade te zijn, ze hadden al een paar uur op ons staan te wachten. Ze waren er achter gekomen dat er bij een paar van ons een stempel miste voor het visum. De stempel mocht niet van de ambassade af, dus de paspoorten moesten naar de ambassade. Toen ben ik met Ans Ursem meegegaan. In een oude Mercedes op volle snelheid naar het centrum van Brussel. Daar zat in een oud donker pand met een smal trapje in een klein kamertje de ambassade. Snel werden de stempels gezet en konden we in volle vaart terug. We waren gelukkig op tijd om het vliegtuig te halen.

De eerste indrukken in Senegal waren overweldigend. De warmte, de drukte, de geluiden, de geuren. Ik ervoer ook enigszins hoe het is om een minderheid te zijn. Vaak werden we door kinderen nageroepen. Toubab, toubab. Wat zoveel betekent als blanke, blanke.

We verplaatsten ons soms in auto’s volgeladen met mensen, spullen, geiten en kippen. Langs de weg lopen altijd mensen, vaak zitten mensen langs de weg om spullen te verkopen.

We verbleven bij plaatselijke KPJ’s Sliepen in hutjes, wasten ons met water dat op een houtvuur was verwarmd. Eten deden we, zittend op de grond, met de hand, hoewel ze ook wel een lepel voor ons hadden als we dat wilden.

We hadden gesprekken met jongeren over allerhande onderwerpen, maar vooral relaties, seks en ongesteldheid waren interessant. Meiden van onze leeftijd waren vaak al getrouwd, meestal met veel oudere mannen, en hadden vaak al kinderen. Een man kon meerdere vrouwen hebben. Tampons kenden ze niet, die werden met een kop water gedemonstreerd en zorgden voor hilariteit.

Mijn gladde haren waren een attractie, iedereen wilde voelen.

Elektriciteit was er in de dorpen niet, dus we gingen vroeg slapen.

Het leven ging er een stuk rustiger aan toe. Ik vond het er heerlijk.

Veel indruk maakte het slavenhuis. Van daaruit zijn ontzettend veel mensen als slaaf mishandeld en vervoerd naar Amerika. De Nederlandse invloed was nog te zien aan de hand van de Delfsblauwe tegeltjes die nog op de muur zaten.

Uiteindelijk ontstond het idee van een 3-hoeksuitwisseling met Haïti erbij. Er zijn Senegalezen en Haïtianen in Volkel geweest. De 3de stap naar Haïti is nooit doorgegaan, omdat er net van tevoren een staatsgreep was gepleegd. Hierdoor was het te gevaarlijk. Met een klein groepje zijn we een paar jaar later daar nog wel geweest.

Al met al ben ik de KPJ eigenlijk heel dankbaar dat ik deze kans heb gekregen, die begon in dat bovenzaaltje van de Schakel.

Promofilm voor onze reünie

https://youtu.be/8hu62tGxYX0

Herinnering Patricia vd Brand

Mijn tijd bij de Kpj heb ik als een hele mooie jeugdherinnering ervaren. Het was er één om nooit te vergeten.
Met regelmaat kwamen periodes uit die tijd naar boven en zoals dat soms wel es gaat, ook wel met heimwee. We waren jong en onbezorgd en hadden met elkaar plezier.
Het gevoel van saamhorigheid, met elkaar trainen voor de sportdagen waarin we de muziekoefening en de pyramides moesten bouwen, de atletiekonderdelen en de zakkenloop-wedstrijden, het touwtrekken, de estafettes. Alles was leuk om te doen. 😃

Toen ik bij de aspiranten kwam, sporten we elke maandagavond in de Wervel. Leidsters Marjo Bos en Kitty Wijdeven leerden ons de oefening. Na een paar jaar kwamen toen de zussen Andrea en Thea Donkers hun opvolgen. Met hun heb ik mooie en gezellige herinneringen. Die moesten ons kletsende en giegelende meiden dikwijls tot de orde roepen want die oefening moest toch écht wel geleerd worden.
Op het "rondo russo" van Berdien Stenberg, "rythem of the night" van Debarge en "jump" van de Pointer Sisters met z'n allen in de rij op de maat. (En op de sportdag draaide ik verkeerd om) 🫢🫣
Achter "De Ruif" op het grasveld trainden we in t voorjaar met goed weer die oefening en pyramides.
Op zekere dag was de geluidsinstallatie kapot dus was er geen muziek. Had de vriend van Andrea Donkers, geloof Geert van Dongen z'n sportieve rode volkswagen Kever bij met knettergoeie geluidsapparatuur erin. Die zette de deuren en de achterklep open en de muziek klonk als een tierelier.
Als wij de gemengde pyramide moesten oefenen op dat grasveld en er moest gemarcheerd worden, ook op de plaats waar je al stil stond, kwamen de pieren uit de grond gekropen! Smerig!

In Odiliapeel tijdens een sportdag was het zo'n kolereweer 🌧 dat we tijdens de pauzes onder grote stukken zwart landbouwplastic moesten zitten om te schuilen.☔️ Met z'n allen dicht bij elkaar kruipend was dat toch wel gezellig. De kou en regen was je zo vergeten..

Er is nog zóveel meer maar ja, dat bewaren we voor de reünie en dan nog komde tijd te kort vermoed ik. Ik kijk er naar uit om (hopelijk) velen weer terug te zien in oktober. Wat een mooi initiatief!! 🤗

Groetjes Patricia vd Brand

Herinnering van Fleuré van Hoof en Patricia vd Brand

Wij herinneren ons nog kampen in de jaren 80. Oa naar Someren, Valkenswaard en Ledeacker.
Bepakt en bezakt met onze kleren in eierkisten gingen we de fiets op pad.
Het was in Valkenswaard dat Patricia en Fleuré nog wel eens vóór het avondeten op pad gingen om de buurt te verkennen rond de blokhut en dan de tijd vergaten..🫢.en dus te laat aan tafel kwamen. Een keer kwamen we wederom te laat en de leiding was dat spuugzat. Voor straf werden we niet bij ons eigen groepje gezet, maar bij Arie v. Kessel, Johnny Cissen en Lauwrens Rutten. Dat hebben we geweten!😒 In onze tomatensoep hadden ze biljartballen gegooid en het blauwe krijtblokje dreef in onze soep. Wij lusten natuurlijk niks meer. Van het eten kwam niks meer terecht. Later die avond hebben we van Marie-Cristien Verstraeten (die bij de keukenstaf hoorde) een heel brood met z'n 2en opgegeten. Zo'n honger hadden we! 😋

En dan de afzwaaiersavonden…Degene die naar de "groten" gingen hadden na de discoavond nog een afscheidsavond met de nodige 🍺-tjes. De anderen moesten dan al naar bed, maar hadden op de slaapzolder de nodige "verrassingen" al voorbereid…
Zoals bij Patricia ( met 🍺 ) die in Ledeacker afzwaaide maar ook Fleuré en Angelique ( zonder 🍺 ) 🙃 uiteindelijk boven kwamen op een muistille en pikdonkere slaapzolder, en daar plots bij de arm tegen de grond werden gedrukt en van links naar rechts over een spekglad plastic landbouwzeil vol met groene zeep en water, heen en weer werden getrokken. Kletsnat de slaapzak in! En s'ochtends kwam dan de leiding klapperend met pannedeksels je wakker maken. Én om je nóg wakkerder te maken werd door de kampleiding de "Kampkraker" keihard aangezet.😤😫 (S'avonds grote jongen, s'ochtends grote jongen)

Kampkrakers waren oa; "non non rien n'a changé van de Poppys, "i love you, i love you" van Anthony Quin, en "dat moet je leren" van Alfred Martens.

Als je na een week weer thuis kwam ging ik vrij snel naar bed om bij te slapen en sliep ik de klok rond. Zó moe van alle indrukken en het laat naar bed, maar de óó zo gezellige sfeer en tijd had je niet willen missen.
Wij vonden die hele periode bij de KPJ een fijne en mooie tijd en hebben het er samen nog regelmatig over…😄😄

Groetjes van Patricia vd Brand en Fleuré van Hoof

Herinnering van Jeanne van Lankveld

-1 week in de grote vakantie op aspirantenkamp. Werden groepen gemaakt, ging je de 1ste dag de buurt verkennen. Wij kwamen met ‘n dode kip aan een touw terug (zouden we nu niet meer doen!). Woensdag was ouderavond. Fl. 5,00 zakgeld en nieuwe zak chips. Leren dansen, foxtrotten kon iedereen, bij Martinello, los dansen op Boney M en schuifelen. Daar leerde ik ook het drinkspel Kapitein Buck (Buck Buck).

Je strijde niet alleen voor punten met de groep, maar er was ook elke dag het rode draadspel. Dit was voor individuele punten. Moest iedereen bij de leiding, elke dag een ander spel spelen. Op het einde van de week werden de uitslagen bekend. Wie als groep gewonnen had en wie die week de beste Superkamper en -kampster waren. In 1978 was ik dat geworden 😊.

Maar ik herinner me ook nog:
-marcheren bij de oude Mariaschool; - de vele avonden op stal bij Donkers voor Cultureel; - elk jaar bekers poetsen bij Café ’t Witte Paard met bitterballen; - het 60-jarig bestaansfeest, zat toen het 1ste jaar in het bestuur; - afspreken met het bestuur voor de uitwisseling (was de volgende morgen een slechte dag voor mij); - fietsen en kou lijden met handballen. Ik hoor Anita Verstraten nog zeggen, “doe je handen op je blote buik, dan zijn ze zo lekker warm”; - Casinofeest, opgehaald worden met de limousine; - Kringdropping of speurtocht ergens in november. Ik stond aan de verkeerde kant van het touw en viel van het vlot in het ijskoude water. Leon van Haandel viel ook. Later ook nog Jolande van der Rijt (schoen kwijt). Bij de boer overalls en geiten wollen sokken gekregen. Wij hadden die avond op de dansvloer plaats genoeg, want wij stonken ontzettend!; - gedicht mogen voorlezen tijdens de openlucht-oogstdankmis, omdat ik niet in tenue wilde met mijn witte benen. Kreeg daar een staande ovatie.

Te veel om op te noemen voor nu, dus hier laat ik het bij. De reünie vind ik zo ontzettend leuk, zo’n zin in, kijk er echt naar uit. Staat genoteerd in mijn agenda. Groeten en allemaal, tot dan.

Jeanne van Lankveld

Herinnering van Jeanne van der Rijt

Hoi,

Heb heel veel herinneringen

Maar als we op kamp gingen zaterdags op het schakelplein verzamelen en we hadden bijna allemaal eierkisten bij ,

Luchtbedden oppompen en dan op één grootte zolder slapen jongens en meisjes ieder aan één kant, met plastic ertussen maar wat werd er s avonds gespookt onder dat plastic door !!! een hele week samen met mijn broers en zusjes op kamp en dan weer thuis aangekomen zaterdags na een week bek af we sliepen de klok rond toen. Wat zal ons pap en ons mam een rustige week hebben gehad !!!

foto van kamp Ommel ”ons thuis”

geweldig was het met altijd de vaste werkgroep Dries Wijdeven Martien van de Locht en Sjaak Erkelens .

En dan de sportdagen zondag smorgens nog altijd eerst fff de gypmpies wit kalken , witte sokken en zorgen dat het rokje gestreken was. Hele mooie dagen altijd en daarna nog altijd friet eten bij Hans en Joke van de Burgt het Witte Paard.

gr Jeanne van der Rijt

Herinnering van Marjo Bos

Marjo Bos heeft wat foto's gevonden.

zwart wit foto 1979 aspirantenteam.

bovenste rij v.l.n.r
Annemarie van Asseldonk, Els Jonkers, Rian Voet, Marjo Bos, leiding Maria Jonkers

onderste rij v.l.n.r.
Dorethe van Goor, Willemien vd Rijt, Annie Huvenaars, Lieke van Veghel

Keeper Jeanne vd Rijt.

foto 2-3 Boxtel handbaltoernooi 1981.

bovenste rij v.l.n.r.
Anita Bos, Yvonne van Asseldonk, Anita van Tiel, Willemien van de Rijt, Marjo Bos leidster

onderste rij v.l.n.r.
Marita van de Venne, Mariejet Verstraten, Erna Bos, Jeanne van Lankvelt. en ????

keeper Jolande van de Rijt.

bij de gemengde foto

bovenste rij v.l.n.r.
Henri vd Rijt, Adri Adam, Arnold Huvenaars, Gerry Verstraten leider, Marjo Bos leidster, ???? Hans van Goor, Henk Derks, ????

onderste rij alle meiden van foto 2 met 1 ???? die kijkt steeds weg!

Keeper jongens ???? Bijvelds

Herinnering van Henk Derks

Een grappige herinnering is wel dat we een keer met de KPJ op een soort van braderie stonden in een dorp volgens mij ergens in de buurt van Asten (maar dat weet ik niet meer) om daar onze piramide regelmatig te bouwen en onze muziekoefening te doen. Toen hebben we de vlag van KPJ Volkel boven in de kerktoren gehangen.

Herinnering van Jolande vd Bosch – van der Rijt

Toen ik nog maar net bij de kpj was als 10 jarig meisje, moesten we gaan handballen in Zijtaart. Het was in mijn herinnering ijskoud en we moesten op de fiets naar Zijtaart. Een uur heen en een uur terug. Ik was keeper, want"jullie Jeanne is ook keeper, dus dat wordt jij dan ook maar". Zijtaart had een "dikke Toos", die gooide ballen als kanonskogels. Dus met 25-0 verlies op zak, de ballen vlogen mij om de oren, konden wij weer op de fiets terug naar huis in de ijzige kou.

Van het kamp zijn er heel veel kei mooie herinneringen, maar wat me ook heel erg is bijgebleven is, dat als we de hele dag hadden gefietst, en dan 's middags weer terugkwamen, als je dan in de eetzaal kwam met ieder zijn eigen plastic bordje en bestek, je de gehaktballen van Dries Wijdeven al rook.